Blog pagina van de leden

De zaadvergadering is een verhaal over een fictieve moestuinvereniging in Oss, maar het had net zo goed bij ATV De Meerweg in Alkmaar geschreven kunnen zijn. Uitermate herkenbaar en dat maakt het boek meer dan de moeite waard om te lezen.
Bij De Volharding in Oss zijn 60 tuintjes van 100 m2 en de nieuwe voorzitter Wouter de Haan doet een dappere poging om iedereen zo vrij mogelijk zijn gang te laten gaan. De grenzen aan zijn gedoogbeleid zijn echter snel bereikt!

Met dank aan Hanneke voor het uitlenen.

Groet,

Anton

Het mooie van tuinieren bij De Meerweg is dat je het moestuinieren kunt combineren met terrein- en natuurbeheer. Het is mooi om je aardappels te oogsten en snijbonen te plukken, maar ook om vlinders te verwennen met bloemen en mee te doen aan de wilgensnoei. En het is prachtig dat we een imker op ons complex hebben. Tot het terreinbeheer behoort ook het bijhouden van onze paden en bermen. Gisteren werkten Gerard Schouten en ondergetekende zich met bosmaaier en zeis in het zweet om de slootkant langs de weg naar de Kromme Sloot te maaien. Die sloot lieten we jaarlijks schonen door een bedrijf, maar om kosten te besparen gaan we het wellicht dit jaar als vereniging zelf doen. Een praatje met een buurman van de Hoefmolen leerde dat niet alles uit de sloot zomaar weggehaald mag worden: er staan beschermde planten in de sloot! En inderdaad: er staat zwanenbloem (foto). Die laten we uiteraard ongemoeid!
• Aart van der Horst

In mei was ik op mijn tuin bezig toen ik tot mijn verrassing twee eitjes van een scholekster zag liggen op mijn dakje van het berghok. De volgende morgen waren het drie eieren en ze zijn ook alle drie uitgekomen op 25 juni. Nu, nog maar twee dagen oud, stappen ze al op de tuin rond.

Christina

Al een tijdje niet geweest. Ook niet echt een reden. Behalve om te checken of alles er nog goed bij ligt, tuinstoelen niet weggewaaid zijn, door de wind losgeraakt worteldoek vast te zetten, kijkje in de (overigens lege) kas te nemen, rondje te lopen en wat uien en een paar stronken boerenkool mee te nemen. Het weer was niet onaardig. Dus op naar de moestuin.

Meteen zag ik ’m zitten . . . het roodborstje. Deze keer alleen, soms ook met z’n tweeën. Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat er wel in elke tuin een roodborstje huist. Ik wil graag denken dat hij speciaal in onze tuin is neergestreken. En voel me vereerd.
Leven ze in paren? Is het dezelfde als vorig jaar? Waarom zie ik ze alleen in de winter? En hoe kan het dat ze zo nieuwsgierig zijn? Geen idee. Maar wat ik opeens besef is dat dit vogeltje de reden is dat ik na het pakken van de boerenkool nog wat langer blijf. Het vliegt van hot naar her en blijft in mijn buurt. Als ik besluit een stukje grond om te spitten, komt ‘ie bijna op de spade zitten. Goed snappend dat er lekkere, sappige wormen voor het grijpen liggen. Het roodborstje is zo ver in de winter nog opvallend goed gevuld. Geen strenge winter, dus geen tekort aan eten. Zeker niet op een moestuin.

Na een uurtje begint het te miezeren. Ik besluit te gaan. Hopend dat de winter nog even duurt en ik het roodborstje de volgende keer weer van wormen kan voorzien.

Ilse